بدون شک املاک و مستغلات همواره یکی از اصلی‌ترین اَشکال دارایی بشری بوده است. برخی برآوردها نشان می‌دهد املاک و مستغلات حدود 50 درصد از دارایی‌های جهان را شامل می‌شود. همچنین بیش از ثلث بازار سرمایۀ کشورهای توسعه‌یافته به بخش املاک و مستغلات اختصاص دارد. در ایران نیز ملک نقش مهمی در سبد دارایی ملی ایفا می‌کند؛ برآوردها حاکی از این است که حدود 60 درصد ارزش دارایی‌های مردم ایران به ملک اختصاص داده شده است. نکتۀ اساسی در این ارتباط قفل شدن سرمایه‌ای انبوه در این بازار و عدم جریان یافتن آن به دیگر بخش‌های مولد است. مردم ایران نیز مانند بسیاری از دیگر کشورها، تمایل زیادی به تملک ملک دارند. سؤال اینجاست که چگونه می‌توان حجم انبوهی از سرمایۀ قفل شده را به چرخۀ واقعی اقتصاد و همچنین رونق بخشیدن به بخش‌های واقعی نمود؟ صندوق زمین و ساختمان اولین تجربه در رونق بخشی بازار مسکن محسوب می‌شود. اما این صندوق در زمان‌هایی کارایی دارد که تقاضای مسکن نسبت به عرضۀ مسکن فزونی داشته باشد! در شرایطی که عرضۀ مسکن بر تقاضای مسکن افزون باشد، صندوق‌های املاک و مستغلات هستند که بار رونق بخش مسکن را بر دوش می‌کشند. این گزارش ضمن بر شمردن نقاط ضعف صندوق زمین و ساختمان از منظر فعالان بخش مسکن، به‌صورت موردکاوی در چند کشور مختلف، به معرفی صندوق‌ املاک و مستغلات پرداخته است.