گرچه موضوع ثبات مالی از دیرباز در نظام و بازارهای مالی مطرح بوده است اما نقطۀ عطف اقدامات و توجه به این موضوع، پس از بحران مالی 2007-2009 بوده است. پس از بحران، نهادهای بسیاری از جمله بازل و IOSCO به این مقوله توجه ویژه‌ای نمودند و نهادهای ملی و بین‌المللی بسیاری نیز برای رصد ثبات مالی تشکیل گردیدند. از این میان می‌توان به هیئت ثبات مالی (FSB) و هیئت ریسک سیستمی اروپا (ESRB) به‌عنوان نهادهای بین‌المللی اشاره کرد. اما مهمتر از تشکیل نهادهای بین‌المللی و ملی برای ثبات مالی، تغییرات محتوایی در اصول و رهنمودهای بازل و سازمان بین‌المللی کمیسیون‌های اوراق بهادار (IOSCO) است. بازل در حوزۀ بانکی، با مطرح نمودن نظارت احتیاطی خرد و نظارت احتیاطی کلان و همچنین ارائۀ رهنمودهایی درخصوص اقدامات ضدچرخه‌ای (Countercyclical) نهادهای ناظر بانکی و IOSCO با گنجاندن مدیریت ریسک سیستمی در بازار سرمایه به‌عنوان یکی از اهداف تنظیمی نهادهای ناظر در کنار دو هدف حمایت از سرمایه‌گذاران و حفظ شفافیت و کارایی بازار، توجه خود را معطوف به حفظ ثبات مالی نمودند. در کنار این دو نهاد، صندوق بین‌المللی پول (IMF) نیز به‌طور متناوب گزارش‌هایی درخصوص ثبات مالی ارائه نموده است. در مجموع، براساس نظرات نهادهای بین‌المللی، ثبات مالی در بازارهای مالی (با تمرکز بر بازار سرمایه) از طریق چهار مؤلفۀ زیر حاصل می‌شود: 1- رصد و مدیریت ریسک سیستمی؛ 2- رعایت حاکمیت شرکتی؛ 3- حمایت از سرمایه‌گذاران؛ و 4- رعایت استانداردهای شفافیت و افشای اطلاعات.