نوآوری در بازارهای مالی، چه در حوزۀ طراحی و راه‌اندازی ابزارها و نهادهای مالی جدید و چه در حوزۀ ایجاد بازارهای نوین، نقشی کلیدی در پیش‌برد اهداف بازار سرمایه دارد. انجام کارهای درست و درست انجام دادن کارها، از اصولی است که در طراحی یک ابزار، نهاد یا بازار جدید نیز باید سرلوحۀ فعالیت‌ها باشد. غالب کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، به‌منظور ایجاد تسهیل برای انواع شرکت‌ها و رفع نیازهای مالی آنها، بازارهای متنوعی ایجاد نموده‌اند. بازارهای اصلی معمولاً حراج محور بوده و سرمایه‌گذاران بدون شناخت از یکدیگر، قابلیت بارگذاری قیمت بر روی سامانه‌های معاملاتی (به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم) را دارند. در کنار بازارهای حراج محور، برخی از بازارها مظنه محور و متکی بر حضور دلالان (Dealers) هستند. در این بازارها، نقش اصلی تعیین مظنه‌های قیمتی بر عهدۀ دلالان است و سرمایه‌گذاران درصورت تمایل، درون مظنه‌های دلالان اقدام به معامله می‌کنند.این بازارها، امکان چانه‌زنی، معاملۀ مستقیم و تعیین قیمت توافقی را برای سرمایه‌گذاران قراهم آورده‌اند. بازار ارز آزاد کشور را می‌توان از جمله بازارهای مظنه محور برشمرد. گرچه مشهورترین عنوان اختصاص یافته به این بازارها، بازار خارج بورس (OTC) است، اما اساساً بازار خارج بورس یکی از انواع بازارهای توافقی محسوب می‌شود. در این گزارش تلاش شده تا ضمن بررسی بازار معاملات توافقی در کشورهای آمریکا، مالزی، ترکیه و عربستان، رویه‌ها و استانداردهای راه‌اندازی و نظارت بر این بازارها نیز احصا شود.