اوراق وکالت
در این اوراق سرمایه گذاران منابع مالی خود را در قالب عقد وکالت در اختیار بانی قرار میدهند و او به عنوان وکیل دارندگان اوراق، منابع حاصل از انتشار اوراق را برای فعالیت های اقتصادی، تخصیص میدهد. کاربرد های این اوراق را می توان در سه بخش تقسیم بندی نمود؛
- تأمین مالی زیرمجموعه های یک شرکت پروژه محور؛
- تأمین مالی زیر مجموعههای یک هلدینگ و یا شرکت سرمایه گذاری؛
- تأمین مالی بنگاه های اقتصادی توسط یک شرکت تأمین سرمایه؛
- تأمین مالی مشتریان توسط یک شرکت لیزینگ (تحت عنوان اوراق عاملیت واسپاری).
انواع فعالیتهای اقتصادی و مشخصات آنها در ابتدای قرارداد انتشار اوراق وکالت مشخص و ثبت شود.
بانی بعد از جمعآوری وجوه میتواند به وکالت از صاحبان اوراق قراردادهای ذیل را با متقاضیان تأمین مالی منعقد نماید:
- انعقاد قرارداد استصناع: جهت ساخت و ساز
- انعقاد قرارداد مرابحه و اجاره به شرط تملیک جهت تأمین مواد اولیه، ماشین آلات، تأسیسات و زمین و ساختمان
- انعقاد قراردادهای خرید دین، سلف و فروش و اجاره به شرط تملیک[1] جهت تأمین نقدینگی
چنانچه اوراق وکالت جهت تأمین مالی شرکتهای زیر مجموعه یک هلدینگ باشد، جهت اجتناب از معاملات بیع الیعنه، نباید میان متقاضی تأمین مالی و فروشنده وحدت مالکیت وجود داشته باشد.
در صورتی که در حد فاصل زمان انتشار تا اعطای تسهیلات، وجوه جمعآوری شده سپرده گذاری شده باشند، سود حاصل از سپرده گذاری متعلق به دارندگان اوراق می باشد.
می توان در ساختار اوراق از قراردادهای اختیار خرید و فروش تبعی استفاده کرد.
سود میان دورهای در طول دوره میتواند به صورت علی الحساب پرداخت شود. اما در سررسید باید سود قطعی محاسبه و مابه التفاوت به سرمایه گذاران پرداخت شود.
ضامن در قبال تعهد به پرداخت اقساط وصول نشده میتواند پرداخت اصل و سود را تضمین نماید.
پرداخت حق الوکاله میتواند به صورت کارمزد ثابت (برحسب درصد مشخصی از مبلغ اسمی اوراق)، پلکانی (برحسب تعریف چند پله با درصد متفاوت در حد فاصل نرخ سود علی الحساب و نرخ سود محقق شده) و یا ترکیبی از کارمزد ثابت و پلکانی باشد.
ضامن میتواند درقبال تعهد به پرداخت اقساط وصول نشده، پرداخت اصل و سود را تضمین نماید. همچنین این ضمانت میتواند توسط خود بانی انجام پذیرد.
[1] Sale and lease back