افشای كامل، متوازن و به موقع شركت¬های پذیرفته شده، براي سلامت بنگاه¬ها و بازارهاي مالي، اقتصادهاي پایدار و رقابتي و همچنين براي رفاه جوامع ملي و بین¬المللی ضروري است. سازمان بين¬المللي كميسيون¬هاي اوراق بهادار (IOSCO) اذعان دارد كه اولين دليل منطقي براي نظام¬هاي افشای شركتي عبارت است از «محافظت از سرمايه‌گذاران، حصول اطمينان از اينكه بازارها منصفانه، كارا و شفاف عمل می¬کنند و كاهش ريسك فراگیر». علیرغم اینکه گهگاه، مباني منطقي و مزاياي ويژۀ نظام¬هاي افشای شركتي مورد سؤال قرار مي‌گیرد، اما اكثر كشورهاي پيشرفته مقرراتی را وضع نموده¬اند كه شركت¬هاي پذیرفته شده را ملزم مي¬دارد تا هم به صورت ادواري و هم بر مبنايي مستمر، گزارشی از وضعیت و عملکرد خود ارائه نمايند. 
هدف گزارشگری مالی، فراهم کردن اطلاعات مالی درباره واحد گزارشگر است که برای سرمایه¬گذاران، اعتباردهندگان و سایر بستانکاران بالفعل و بالقوه در اتخاذ تصمیمات مرتبط با تأمین منابع برای واحد تجاری سودمند باشد. صورت‌های مالی حسابداري، بسيار چارچوب¬محور هستند و آنچه گزارش مي¬شود، تنها بخشی از ابعاد مختلف کاری واحد گزارشگر است. يك واحد تجاري، به هنگام توليد ثروت و انجام عملیات معمول خود، در فعاليت‌هايي وارد مي‌شود كه محدود به فرايند حسابداري نيستند. 
امروزه، درخواست‌هاي جدی براي ایجاد نوآوري در نحوۀ ارائه اطلاعات مالي و غیر مالی وجود دارد؛ به گونه¬ای که از رویکردهای مبتنی بر ارائۀ اطلاعات تفصیلی و به موقع حمايت می¬شود. از طرفی، اينگونه به نظر مي¬رسد كه گزارش¬های استاندارد شدۀ حسابداری، به تنهایی نمي‌توانند نيازهاي سرمايه‌گذاران و سهامداران قرن بيست و يك را، به ويژه در پرتو بحران مالي جهاني، تأمين كنند. چارچوب مفهومی تهیه شده توسط هیئت استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IASB) نیز تأکید می‌کند كه صورت¬هاي مالي، به خودي خود در جهت برآورده‌سازي هدف گزارشگري مالي كافي نيستند......