کشورهای مختلف متناسب با اقتصاد و رفتارهای مالی فعالان بازارهای خود ریزساختارهای مختلفی را به کار گرفته اند و در کل نمی توان دو کشور را یافت که دارای ریزساختارهای کاملاً مشابه باشند. ریزساختار بازار به معنی چگونگی کارکرد بازار مالی است که بواسطه رشد روزافزون فناوری و نیازهای بازار به ابزارهای پیچیده، نیاز بورس ‏های جهان به متناسب سازی آن با شرایط و توانمندسازی آن در مواجهه با تحولات بازارها بیشتر شده است. نهاد ناظر در تعیین ریزساختارهای بازار بایستی توأمان به چندین پارامتر اساسی توجه نماید از جمله شفافیت، کشف قیمت منصفانه، توزیع عادلانه اطلاعات، تسهیل در نقدشوندگی، کاهش هیجانات و نوسانات قیمتی. در نتیجه لازم است معیارهای تعیین ریزساختار بازار مناسب، کافی و بهینه باشد و نمی‏ تواند صرفاً برای دستیابی به یک هدف خاص سایر مولفه‏ های کلیدی بازار را تضعیف نماید. به طور کلی سازوکار کنترل قیمت را می‏توان به دو دسته احتیاطی و قطع ‏کننده خودکار دسته‏ بندی کرد که روش احتیاطی به بستن بازار در شرایط خاص اشاره دارد و قطع ‏کننده ‏های خودکار غالباً دارای الگوریتم‏های مشخص از پیش تعیین شده می‏ باشند که محدوده قیمت (دامنه نوسان) یکی از آن‏هاست. در این گزارش به بررسی تأثیر کاهش دامنه نوسان بر نوسانات بازار سرمایه پرداخته شده‌است. دامنه نوسان برای نماد‌های بورس اوراق بهادار تهران ۵ درصد، برای نماد‌های بازار‌های اول و دوم فرابورس ۵ درصد و برای نمادهای بازار پایه فرابورس حداکثر ۳ درصد است. در واقع بازار پایه فرابورس متشکل از سه تابلو زرد، نارنجی و قرمز است که دامنه نوسان برای آن‌ها به ترتیب ۳ درصد، ۲ درصد و ۱ درصد می‏ باشد. گزارش حاضر رفتار 3 پرتفوی متشکل از شرکت ‏های بورسی (TSE)، فرابورسی (IFB) و بازار پایه (UTP) که از حیث ارزش بازار سهام همگن را در دوره زمانی اسفندماه 1398 تا دی ماه 1399 بررسی خواهد نمود.