گسترش صنایع و توسعه یافتگی جوامع دارای مزیت ها و همچنین معایبی می باشد. یکی از چالش های جدی جوامع در حال توسعه، مسئله آلودگی محیط زیست توسط آلوده گرهای صنعتی است. در راستای کاهش آلاینده های زیست محیطی، توسط کشورها و نهادهای مسئول در حفظ محیط زیست تدابیر متنوعی مانند ایجاد پیمان های منطقه ای، وضع قوانین محدود کننده، مالیات و جریمه اندیشه شده است. یکی از راهکارهای تجربه شده در جوامع غربی، به خصوص اتحادیه اروپا، استفاده از مکانیزم تبادل حقوق آلایندگی است. این حقوق، مجوزهای قابل مبادله و در حجم محدودی هستند که سقف مشخصی از تولید آلودگی را برای هر آلوده گر محیط زیست معین می کند. این راهکار سبب خواهد شد آلوده گرها علاوه بر ارتقای سطح کیفی تکنولوژی خود، از تبادل این مجوزها سود کسب کنند. همچنین روند بازار این اوراق، شاخصی برای اندازه گیری حجم آلاینده ها و کیفیت سوخت های آلاینده محیط زیست خواهد بود.