یکی از عمده روش‌هایی که شرکت‌های بزرگ برای تأمین مالی خود از آن بهره می‌جویند، جذب سرمایه‌های خارجی است. سرمایۀ خارجی از دو طریق قابل جذب می‌باشد، يكي حضور سرمایه‌گذاران خارجی در کشور مبدأ و ديگري حضور شرکت در بازار سرمایۀ کشور مقصد. هر دو روش پيش‌گفته، هزینه‌ها و مشکلاتی اساسی دارد که امر جذب سرمایه‌های خارجی را برای کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران دشوار می‌سازد. در این گزارش به معرفی ابزاری پرداخته‌ایم که امکان جذب سرمایه‌های خارجی را به‌صورت غیر مستقیم و بدون حضور سرمایه‌گذاران خارجی در کشور یا حضور شرکت‌های سهامی در بازار سرمایۀ کشور مقصد امکان‌پذیر می‌سازد. در جامعۀ بین‌الملل، این ابزار به گواهی سپردۀ سهام (DRs) شهرت یافته و به‌صورت گسترده مورد بهره‌برداری قرار گرفته است. در اين گزارش به بررسي گواهي‌هاي سپرده سهام، انواع آن، اركان انتشار، مزاياي استفاده از اين گواهي‌ها، وظايف، نقش‌ها و مسؤوليت‌هاي اركان انتشار و ... پرداخته‌ايم. با توجه به ظهور محصولات مالی جدید سازگار با شریعت برای بازارهای سرمایه کشورها و نواحی مختلف و محدوديت دادوستدهای فرامرزی این ابزارها بین کشورهای اسلامی به دلايلي چون محدودیت‌های حساب سرمایه، سیاست‌های مالکیت مبتنی بر تابعیت، ریسک‌های سیاسی و اقتصادی و هزینه‌های بالای چنین معاملاتی، به نظر مي‌رسد انتشار گواهي‌هاي سپرده اسلامي راه‌كاري مفيد و كم هزينه جهت ارتباط بازارهاي سرمايه كشورهاي اسلامي، افزایش نقدینگی این بازارها و کاهش هزینه‌های تأمین مالی باشد.